့
မကြန္းခိုခဲ ့ရေပမယ့္
ေရႊေညာင္ပင္ ေအးရိပ္မွာ
သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ခဲ ့တာေလး
ငါေတာ့ အမွတ္ရေနေသးတယ္…။
ကံ့ေကာ္ေတာရဲ ့သင္းပ်ံ ့ရနံ ့ကို
ရွဳရွိဳက္ခြင့္ မရခဲ့ေပမယ့္
ရနံ ့ျပယ္ေသာ ခ်ယ္ရီေတာကို
ေငးေမာခဲ့ရတဲ့ အခိုက္အတန္ ့ေလး
ငါေတာ့ ျပန္လြမ္းမိေသးတယ္…။
ပုဂံလမ္းကေန ေမွ်ာ္ေစာင့္ေနမယ္
ေျပာခြင့္ အခါမသင့္ခဲ့ေပမယ့္
ဧည့္ေဆာင္လမ္းမထက္ လွမ္းလြင့္လာမယ့္
ခ်စ္သူကို ၾကိဳလင့္ရတာ
ငါေတာ့ ပိုရင္ခုန္ခဲ့ရဖူးရဲ ့…။
ဂ်ပ္ဆင္လမ္းထက္ ခ်စ္ဦးသူလက္ကိုတြဲ
ၾကည္ႏူးစြာ မေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးေပမယ့္
ေအာင္စစ္သည္လမ္းထက္ လက္ဆြဲအိတ္ကိုဆြဲ
လက္ျပည့္လြဲ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္း
ငါေတာ့ ခုထိ ရဲရင့္ေနဆဲပဲ…။
လြတ္လပ္ျခင္းေတြ စိမ္းလန္းတဲ့
ဒဂံုတကၠသိုလ္မွာ တို ့ေတြ မခိုလွံဳခဲ့ၾကရေပမယ့္
ခ်ယ္ရီရိပ္ပ်ိဳ အမိစစ္တကၠသိုလ္မွာ
လြတ္လပ္မွဳကို ျမိဳခ် ေခၽြးစက္ေတြ ခါထုတ္ခဲ့ရတဲ့
ထိုထိုႏွစ္္မ်ားကိုေတာ့ ငါတို ့
ဘယ္လိုေမ့လို ့ရမွာလည္းကြာ…။
PS-ေနာင္ေတာ္ ၊ညီငယ္ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ာသို ့ အမွတ္တရ...။
