“ေႏြေတး”

့
ခုခါ
သူ ့ရင္တလင္းမွာ
ျပတ္ေရြ ့ေၾကာင္းေတြ ထူထဲလာတာ
ဒီကဗ်ာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မွာ ။

ေႏြပါ
ျဖတ္သန္းေနရတာက
ေႏြေခါင္ေခါင္ဟာ ေဆာင္းေယာင္ေဆာင္လို ့
သူပါ ေရာေယာင္ပူသြားပါေပါ့။

ေဝးျပီ
သစ္ေစ့ေလးေရ
မင္းရွင္သန္ဖို ့ အျမစ္ ဘယ္လိုျမစ္ကမွ
စီးဝင္မလာဘူးတဲ့ ။

သူလည္း
ကာရန္ေတြ ညစဥ္
စိတ္ထင္တိုင္း ခ်ဴကာခ်ေတာ့ အေဆြးအလြမ္း
ကသမ္းကရမ္း ေၾကြကာက် ။

စိတ္ထဲ
သူရယ္ကိုယ္ ၾကိတ္ေၾကကြဲ
အရိပ္အေယာင္ေတြ ထထ ကတတ္ေတာ့
လက္ယွက္ထိုး ၾကိတ္ဖ်က္ခဲ့ရ။

အိုကြယ္
ဘယ္လို အဆိပ္အေတာက္က
တို ့အိပ္မက္ကို ေယာက္ယက္ခတ္ေစႏိုင္မလဲ
ပြဲျပီးရင္ မီးေသရစျမဲ ။

ေမာင္ငယ္

"တိုးတိုးတိတ္တိတ္"

ံ
ႏွစ္ကိုယ္ၾကားပဲေျပာ ..
ႏွစ္ကုိယ္ၾကားရံုေလာက္ပဲေျပာပါ ...
နံရံေတြ ေလလိွဳင္းေတြက
တို ့စကားသံ ခိုးနားေထာင္သံၾကားတယ္
နားေတြမွ မလိုပဲ
ရင္ဘတ္ခ်င္းပဲ ခ်ိတ္ဆက္ေစ
ႏွလံုးသားခ်င္းက
ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္ျပီးသား
သူေတာ္ခ်င္း
သတင္းေလြ ့ေလြ ့တဲ ့
ခ်စ္သူခ်င္း
ခ်စ္ျခင္း တေငြ ့ေငြ ့ေပါ့
တိတ္တဆိတ္ ေနတာေတာင္
ရင္ခ်င္းခတ္သံ ၾကားေနျပန္ေသး ... ။

ေမာင္ငယ္

"အၾကာၾကီး မဖတ္သင့္တဲ့ ကဗ်ာ "

့
သၾကၤန္လြန္မွ ပြင့္တဲ့ ပိေတာက္
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး ... ။

ပင္လယ္ျပင္မွာမွ သည္းတဲ့မိုး
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး ... ။

ေျမနိမ့္ရာမွ အျပန္ျပန္စိုက္တဲ့လွံ
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး ... ။

အခ်ိဳရည္ ကုန္သြားတဲ့ ၾကံဖတ္
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး ... ။

ျခံျပင္ေရာက္မွ ေဟာင္တဲ့ေခြး
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး ... ။

တံခါးလာမေခါက္တဲ့ သတင္း ၊ အတင္းမ်ားစြာ
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး ... ။

လူရာဝင္မွ လူရာသြင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္း
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး ... ။

အသဲစားျပီး ပဲမ်ားတဲ့ မိန္းမ
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး ... ။

ေလာကမွာ ခင္ဗ်ားလို လူစား အမ်ားၾကီး
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး ... ။

ပ်ိဳမယ္ၾကံ အိုရျပန္တဲ့ ဒီခႏၶာ
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး ... ။

အခု ခင္ဗ်ားဖတ္ေနတဲ့ ဒီကဗ်ာ
လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး
မနက္ျဖန္ .. အင္း ..... ခဏေန ေမ့သြားမွာပါ ...... ။

ေမာင္ငယ္

"ပ်ိဳကမာၻ"

့
ေတာင္တန္းစဥ္ ဝိုင္းကာဝန္း
တိမ္လႊာျပင္ ေမွးျပိဳဆင္း
ပါးပင္လယ္ ပန္းႏုေရာင္သမ္း
သူမေတာင္ ၾကက္သီး တဖ်န္းဖ်န္း ထသြားပါေပါ့
ကဗ်ာဆရာ ေကာက္ကတ္ လက္သရမ္းလိုက္ပံု ... ။

ေမာင္ငယ္

“ခ်င္ျခင္းတက္ ညစာ”

့
စူးစူးရဲရဲ ေခတ္စမ္းကဗ်ာ တစ္ပုဒ္
ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ေရာ့ခ္ေတးသြားတစ္ပုဒ္
အခါးဓာတ္ၾကမ္းၾကမ္းစြက္တဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္
ေလးဆယ္ ရာခိုင္ႏွဳန္းပါတဲ့ မီးမေတာက္ ေဗာ္ဓကာ
စာစီစာကံုး ေျဖဆိုသလို
ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ဘယ္သင္းကိုေရြးပါဆို
က်ဳပ္ကေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို
အာသာငမ္းငမ္း ခုန္ဖမ္းမိမွာပဲ … ။

ကဗ်ာ .. ကဗ်ာ …
ခံစားတတ္သူ ရင္ဘတ္ခ်င္းဆို
ခ်က္ခ်င္း ေဆြမ်ိဳးရင္းေတြေပါ့ … ။

ရင္အံုထဲ
မည္သို ့မည္ပံု စီးဝင္ေၾကာင္း
ျပန္ေျပာင္းမေျပာနဲ ့ … ။

ျမစ္ေတြေတာင္
ပင္လယ္ကို စိတ္ၾကိဳက္ စီးဝင္ၾကေသးတာ … ။

ေမာင္ငယ္

"ျမစ္က်ိဳးအင္း"

့
မခြဲခြာရခင္ အထိေတာ့
တုိ ့အတူ စီးဆင္းခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား …
ဒီအခ်ိဳးကို အေရာက္မွာ
နင္ေကြ ့တယ္ …
သံေယာဇဥ္ လက္တစ္ဆုပ္စာနဲ ့
ေခၽြးသိပ္ထားခဲ့ …
ႏုန္းတင္ေျမႏုလြင္ျပင္တစ္ခုဟာ
ဗီလိန္ေပါ့ …
ငါ့မွာ နင္စီးဆင္းသံၾကားရက္နဲ ့
ျငိမ္သက္ေနရတဲ့ ဘဝ …
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ငါ့ကမ္းစပ္ကို
နင္ျပန္လာ နမ္းပါ့မလဲ … ။

ေမာင္ငယ္