“ေႏြေတး”

့
ခုခါ
သူ ့ရင္တလင္းမွာ
ျပတ္ေရြ ့ေၾကာင္းေတြ ထူထဲလာတာ
ဒီကဗ်ာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မွာ ။

ေႏြပါ
ျဖတ္သန္းေနရတာက
ေႏြေခါင္ေခါင္ဟာ ေဆာင္းေယာင္ေဆာင္လို ့
သူပါ ေရာေယာင္ပူသြားပါေပါ့။

ေဝးျပီ
သစ္ေစ့ေလးေရ
မင္းရွင္သန္ဖို ့ အျမစ္ ဘယ္လိုျမစ္ကမွ
စီးဝင္မလာဘူးတဲ့ ။

သူလည္း
ကာရန္ေတြ ညစဥ္
စိတ္ထင္တိုင္း ခ်ဴကာခ်ေတာ့ အေဆြးအလြမ္း
ကသမ္းကရမ္း ေၾကြကာက် ။

စိတ္ထဲ
သူရယ္ကိုယ္ ၾကိတ္ေၾကကြဲ
အရိပ္အေယာင္ေတြ ထထ ကတတ္ေတာ့
လက္ယွက္ထိုး ၾကိတ္ဖ်က္ခဲ့ရ။

အိုကြယ္
ဘယ္လို အဆိပ္အေတာက္က
တို ့အိပ္မက္ကို ေယာက္ယက္ခတ္ေစႏိုင္မလဲ
ပြဲျပီးရင္ မီးေသရစျမဲ ။

ေမာင္ငယ္