့
မိုးစက္ေလးေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္
ေရျပင္ ေျမျပင္ေပၚ က်ေနသံၾကားတယ္
မိုးစက္ေတြက မ်ားေတာ့
ဘယ္အသံက ဘယ္မိုးစက္ကမွန္း မသိႏိုင္ေပဘူး
အသံၾကားေနတာပဲ သိတယ္
တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ က်ေနသံပဲ ၾကားေတာ့တယ္
ခႏၶာကိုယ္ထဲက ဆဲလ္ေလးေတြ
တခ်စ္ခ်စ္ ျမည္ေနသံၾကားတယ္
ဆဲလ္ေလးေတြက မ်ားေတာ့
ဘယ္အသံက ဘယ္ဆဲလ္ကမွန္း မသိႏိုင္ေတာ့ဘူး
အသံၾကားေနတာပဲ သိတယ္
ေကာင္မေလးရယ္
နည္းနည္းေနာေနာ အခ်စ္ေတြလားကြယ္ … ။
ေမာင္ငယ္
Thursday 17 September 2009
“ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ”
Posted by mgngal at 23:15
Labels: ခံစားမွဳ ကဗ်ာမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
13 comments:
မနည္းမေနာပါလားညီ
ဟုတ္ပါ႔ ဆရာသမားေရ ..
နည္းတာ ၾကီးမွမဟုတ္တာ ေနာ :)
(ဆဲလ္ေလးေတြ ေၿပာပါတယ္ :))
အမွတ္ယူေနပံုက လန္းသဗ်ိဳ႕ ...:)
Love to read those စိတၱဇဆန္ဆန္ writing..appreciate it..
တစ္သက္လံုး စားမကုန္မဲ႕အခ်စ္ေတြ . . . ကိုေမာင္ငယ္ရဲ႕ၾကင္ယာဖက္ကေတာ႕ ကံေကာင္းလိုက္တာ း)
ကဗ်ာေလးလွတယ္
လြန္လြန္းတယ္....
တကတည္းေတာ္....
ကဗ်ာေလးလန္းတယ္.....
ေကာင္းလွခ်ည္လား ...
ဥပမာေပး စပ္သြားပံုေလးက ေတာ္ေတာ္လွတယ္ကြာ ..
ခႏၶာကိုယ္ထဲက ဆဲလ္ေလးေတြ
တခ်စ္ခ်စ္ ျမည္ေနသံၾကားတယ္
ဆဲလ္ေလးေတြက မ်ားေတာ့
ဘယ္အသံက ဘယ္ဆဲလ္ကမွန္း မသိႏိုင္ေတာ့ဘူး
အသံၾကားေနတာပဲ သိတယ္
ေကာင္မေလးရယ္
နည္းနည္းေနာေနာ အခ်စ္ေတြလားကြယ္
ေရးတတ္ပံုမ်ား...ရုိးရုိးေလးနဲ႔လွေနေတာ့တာပဲညီေလးေရ
ဖတ္ၿပီး အရမ္းျပံဳးမိသြားတယ္... ေမာင္ငယ္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေရးတတ္ပါ့ း)
ေကာင္းလွခ်ည္လားဗ်ာ။ ေကာင္မေလးေတြ ေျကြေလာက္တယ္။ :D
အမ်ားႀကီးပဲေနာ္ .... း)
အမ်ားႀကီးပဲေနာ္ .... း)
အမ်ားႀကီးပဲေနာ္ .... း)
ဟားဟား ဆဲလ္ ေတြက သိန္းသန္းနဲ႔ခ်ီဆိုေတာ့ အခ်စ္ေတြလည္း သိန္းသန္းခ်ီေနတာေပါ့ ဟုတ္ပါ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ မနည္းမေနာႀကီးပါပဲဗ်ာ
Post a Comment