“အိမ္” (အရိပ္စစ္)

့

ပခံုးႏွစ္ဘက္ဆုပ္ကိုင္ ဘ၀ အေျခခိုင္ဖို ့
“လဲလွ်င္ ျပန္ထ ဒါဘ၀” ဆိုျပီး
ခြန္အားျပည္ ့စိတ္ဓာတ္ေတြ သြင္းေပးတဲ့ /ဆဲ
ခ်စ္ေၾကာက္ရုိေသ ဦးခိုက္ရပါေသာ “အေဖ”။

ရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ ့ သိမ္ေမြ ့တဲ ့အနမ္း
ေမတၱာရြမ္းတဲ ့အၾကည့္ ခ်ိဳသာစကားဆို
ဘ၀မွာေနနည္း အခက္မရွိရေအာင္
သင္ျပလမ္းညႊန္ အနႏ ၱခ်စ္ခင္ရပါေသာ “အေမ”။

တစ္ကိုယ္စာ မၾကည့္ ေကာင္းဆိုးကိုသိ
ဦးေဆာင္ေဖာက္ထြက္ တြဲလက္ေခၚယူ
ညီေလး ဘ၀ ကဒီလို ဆိုတဲ ့
ညႊန္ၾကားျပသ ေလးစားရပါေသာ ‘ကိုၾကီး’။

အမၾကီး အမိရာ ဆိုစကား
စံထားကာ အႏြံတာခံ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြး
ေမာင္ေလး စားလို ့ေကာင္းရဲ ့လား စကားဆို
ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာ ခ်စ္စြာေသာ ‘မေလး’။

ညီအစ္ကို တစ္ျဖစ္လဲ သူငယ္ခ်င္း
ငယ္စဥ္တည္းက ပြင့္လင္းစြာေဆြးေႏြး
ဒါကျဖင့္ မေကာင္းဘူး ညီေလးရ ဆိုတဲ့
ေထာက္ျပရွင္းလင္း အတုယူရပါေသာ ‘ကိုေလး’။

မေတြရတာျဖင့္ၾကာ ေ၀းတစ္ေျမမွာ
ပညာရွာေနတဲ ့အခိုက္ သားငယ္ စိတ္၀ယ္
လြမ္းဆြတ္တမ္းတ သတိေတာ့ရတယ္ အိ္မ္ကို
ဆံုးခန္တိုင္တဲ့ တစ္ေန ့ ေအာင္ပန္းေတြေပြ ့ျပီး
ေႏြးေထြးလံုျခံဳတဲ့ နားခိုရာ အသိုက္အျမံဳေလးဆီကို
သားငယ္ အေရာက္လွမ္းခဲ ့မယ္။

ေမာင္ငယ္