“သို ့… ျဖစ္ပါ၍”

့

သူမႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားကို က်ေနာ္ အနမ္းမ်ားနဲ ့
ထိခတ္လိုက္တဲ့ အခိုက္အတန္ ့
ရယ္သံေတြ ၾကည္လင္
မ်က္၀န္းေတြ တိမ္၀င္မသြားတဲ့ အခါမ်ားမွာ
က်ေနာ့္ ကဗ်ာစာသားေတြ တအားႏူးည့ံတယ္ … ။

ေစ့ထားတဲ့ ႏွဳတ္ခမ္း မ်က္၀န္းအစံု အမ္းလာ
အခန္ ့မသင့္တဲ့ ခဏ တဒဂၤေပမယ့္
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳး ခံစားခ်က္ေတြပ်ိဳးလိုက္တိုင္း
ကစဥ့္ကလ်ား ခ်ိဳ ့ယြင္းခ်က္မ်ားမ်ားနဲ ့
ထြက္က်လာတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္ေတာင္
ကာရန္ေတြ ေမြးရာပါ ေသဆံုးလို ့ … ။

ေလေျပေလာက္ပဲ တိုက္ခတ္တာေတာင္
အေျခကို ႏိုင္ေအာင္မထိန္းႏိုင္ဘူးဆို
တို ့ ရွဳေနတဲ့ ရင္ခြင္ ကသိုဏ္း
ဗဟိုခ်က္ေတြ ခဏတိုင္း ပ်က္လိမ့္မယ္ ခ်စ္သူ … ။

ေန၀င္ေနထြက္ အခ်ိန္ေတြနဲ ့ ဆက္စပ္သတဲ့
မင္းနဲ ့ကိုယ္နဲ ့ၾကားက ေ၀းကြာေနမွဳကိုေတာ့
အခ်စ္နဲ ့ေမတၱာကို ဆတူေရာစပ္လုိ ့
ေပါင္းကူးတံတား သြယ္တန္းထားကာမွ
လြမ္းမွဳေရးရာ သက္သာေပမေပါ့ … ။

လမ္းခြဲဖို ့စကား မေျပာပါနဲ ့လား ခ်စ္သူ
ၾကားနာ၀ံ့တဲ့ ရဲရင့္မွဳ မရွိေသးလို ့ပါ
မင္းေက်ာခိုင္းလို ့ လွည့္ထြက္အသြား
ကိုယ့္ႏွလံုးသားက ကိုယ့္ရင္ကိုခြဲထြက္
ေသြးစက္လက္ အေျပးတစ္၀က္နဲ ့
မင္းလားရာေနာက္ အရိပ္လို
တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနေသးတယ္တဲ့ကြယ္

ကိုယ့္ အိပ္မက္ေတြ မေကာင္းဘူး ခ်စ္သူရယ္ … ။

ေမာင္ငယ္