့
ဒီကမာၻ ၾကီးေပၚမွာ
မ်ားစြာ ... ျဖစ္တည္လာၾက
မ်ားစြာ ... ပ်က္သုန္းသြားၾက
မ်ားျပားစြာ ... ျဖစ္တည္လာခဲ့ၾက
မ်ားျပားစြာ ... ပ်က္သုန္းသြားခဲ့ၾကတယ္
ဒီလိုေပါ့
မင္းနဲ ့ငါ ေမြးဖြားလာခဲ့ၾက
ျပီးေတာ့ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ၾက
တို ့ ဆံုေတြ ့ျပီးကာမွ သခၤါရတရားက ပါးလ်လြန္းတယ္
ယွဥ္တြဲရမွာလား ရွင္ကြဲရမွာလား
ဘယ္အတြက္နဲ ့မွ မငိုပါနဲ ့လားကြယ္ ... ။
ေမာင္ငယ္
Thursday 16 July 2009
" ဇာတ္ခံု "
Posted by mgngal at 02:32
Labels: ခံစားမွဳ ကဗ်ာမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
တရားနာသြားပါေၾကာင္းး အဲေလ.. ကဗ်ာဖတ္သြားပါေၾကာင္း =)
ယွဥ္တြဲရမလား ရွင္ကြဲရမလား မသိႏိုင္ဘူးပဲ..
မငိုေအာင္ ေျပာျပေသာကဗ်ာအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္..
ဇာတ္ေၾကာင္လာကတယ္ ဆရာသမား :)
တို ့ ဆံုေတြ ့ျပီးကာမွ သခၤါရတရားက ပါးလ်လြန္းတယ္
ယွဥ္တြဲရမွာလား ရွင္ကြဲရမွာလား
ဘယ္အတြက္နဲ ့မွ မငိုပါနဲ ့လားကြယ္
အဓိပၸာယ္သိပ္ရွိတဲ့ကဗ်ာေလးပဲညီေလးေရ
အၿမဲအားေပးေနပါတယ္
လူေတြက အဓိပၸာယ္သိပ္ရွိတာေတြကို တယ္မဖတ္ခ်င္ၾကပါလား...ဒါလည္းဇာတ္ခံုေပၚက ၿဖစ္ရပ္မွန္တခုေပါ့။။။ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ေနရာေတြမွာ လူေတြသိပ္စည္ကားတယ္
ကဗ်ာနဲ႔ေတာ့မဆိုင္ပါဘူးညီေလးေရ..အခုတေလာ စိတ္ထဲၿဖစ္ေနတာေလးေတြကို ညီေလးဘေလာ့ေပၚမွာ ကြန္မန္႔အၿဖစ္အန္ခ်သြားတာပါ...
ခင္တဲ့
အကိုေဆာင္းယြန္းလ
ယွသ္တြဲရမွာလား ရွင္ကြဲရမွာလား
သံုးနႈန္းသြားပံုေလး သေဘာက်မိတယ္
သခၤါရတရားေတြ ပါးလ်ားတိုးတိတ္သြားခ်ိန္မွာ မငိုမိဖို႕ကေတာ႕ သိပ္ခက္မယ္ထင္ပါတယ္
ဒါကုိ ဘဝလုိ႔ ေခၚသည္
တခါေတြးမိဖူးတာေလးနဲ႔ တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ။ ေမာင္ငယ္က ကဗ်ာေလးေရးထားေတာ့ အစ္မအေတြးထက္ ပိုလွတယ္။ ဟုတ္တယ္ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ကြဲၾကခြဲၾက ရမွာပါပဲ...
Post a Comment