အနာအဆာကင္းတဲ ့ ရင္တြင္းျဖစ္ေလးပါ
တစ္သက္စာ စီးနင္းဖို ့ ခ်ခင္းေပး
အေရာင္ျပယ္လာရံုေလးနဲ ့ စြန္ ့ပစ္
ရင္ကြင္းျပင္မွာ ေလလြင့္က်န္ခဲ့တာ
အသဲႏွလံုး အစုတ္တစ္ရံရယ္ပါ ‘မ’ ရယ္ … ။
ေမာင္ငယ္
Thursday, 20 November 2008
“ထည္လဲ”
Posted by mgngal at 01:11
Labels: အတိုဆံုး ကဗ်ာမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
ခံစားခ်က္က လည္း ဖိနပ္ၿကီး။
ၷၷႏုလွခ်ည္လားဗ်....
ေကာင္းလိုက္တဲ႔ထည္လဲ....
လုပ္ၿပန္ၿပီ ငါ့ညီကေတာ့ မ ၿပီေဟ့.....
ညီေရ အကူအညီလိုရင္ ကားငွားေပးမယ္ကြ...
အိမ္ခန္း တိုက္ခန္းလည္း ငွားေပးမယ္...
ဟဲဟဲ ...ကဗ်ာေကာင္းေလးကို ခံစားသြားတယ္ညီေလးေရ...
ငွားလို႔ရမလားကြာ.. :P
ကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
တင္စားထားတာေလးကုိက မုိက္တာ
စုတ္ေပမယ္႕သံုးလို႕ရသးတယ္မလား
ထည္လဲ ခံရတဲ႔ဘဝ...
အလြမ္းေတြက ထထ ကတတ္ေတာ႔
ယစ္ေရႊရည္နဲ႔ ကာကြယ္ရ
အသဲႏွလံုး အစုတ္ရယ္ပါ မ ရယ္... အဟတ္ဟတ္... ေကာင္းတယ္ ညီေလးေရ... ဂြတ္ပါ႔..
၀ိုးးးညီေလး ခ်ီးယား!!
ကဗ်ာေလး သိပ္မိုက္တယ္ကြာ
အယ္... မ နဲ ့ဘာေတြဖစ္ ငါေျပာသားပဲ မ ကို မွန္မွန္ေလး မ ပါလို ့ အနာေဘးကင္းေအာင္ ေပါက္တယ္ဟုတ္ ငယ္ေမာင္ ..။
Post a Comment